Nazım Hikmet Ran - Aşk Üstüne
Bir aşk için yapabileceğin her şeyi yaptığına inanıyorsan ve buna rağmen hala yalnızsan, için rahat olsun. Giden zaten gitmeyi kafasına koymuştur ve yaptıkların onun dudağında hafif bir gülümseme yaratmaktan başka hiçbir işe yaramayacaktır.
Sen kendini paralarken o her zaman bahaneler bulmaya hazırdır. Hani ağzınla kuş tutsan “Bu kuşun kanadı neden beyaz değil ?” diye bir soruyla bile karşılaşabilirsin...
İki ucu keskin bıçaktır bu işin. Yaptıklarınla değil yapmadıklarınla yargılanırsın her zaman. Bu mahkemede hafifletici sebepler yoktur. İyi halin cezanda indirim sağlamaz.
Sen “Ama senin için şunu yaptım.” derken o, “Şunu yapmadın.” diye cevap verecektir. Ve ne söylersen karşılığında mutlaka başka bir iddayla karşılaşacaksındır.Üzülme, sen aşkı yaşaması gerktiği gibi yaşadın. Özledin, içtin, ağladın, güldün, şarkılar söyledin, düşündün, şiirler yazdın”Peki o ne yaptı?” deme. Herkes kendinden sorumludur aşkta. Sen aşkını doya doya yaşarken o kendine engeller koyuyorsa bu onun sorunu. Bir insan eksik yaşıyorsa, ve bu eksikliği bildiği halde tamamlamak için uğraşmıyorsa sen ne yapabilirsin ki onun için ? Hayatı ıskalama lüksün yok senin. Onun varsa bırak o lüksü sonuna kadar yaşasın.
Her zaman ki gibi yaşayacaksın sen.”Acılara tutunarak “ yaşamayı öğreneli çok oldu. Hem ne olmuş yani, yanlızlık o kadarda kötü değil. Sen mutluluğu hiç bir zaman tek bir kişiye bağlamadın ki. Epeydir eline almadığın kitaplar seni bekliyor. Kitap okurken de mutlu oluyorsun unuttun mu ? Kentin hiç görmediğin sokaklarında gezip yeni yaşamlara tanık olmak da keyif verecek sana. Yine içeceksin rakını balığın yanında. Üstelik dilediğin kadar sarhoş olma özgürlüğün de cabası...
Sen yüreğinin sesini dinleyenlerdensin ve biliyorsun aslolan yürektir. Yürek sesi ne bilmeyenler, yada bilip de duymayanlar acıtsada içini unutma; yaşadığın sürece var olacak o yürek seninle birlikte. Sen yeter ki koru o yüreği ve yüreğinde taşıdığın sevda duygusunu. Elbet bitecek güneşe hasret günler. Ve o zaman kutuplarda yetişen minik bitkiler değil, Güneşin çiçekleri dolduracak yüreğini.Hayatı ıskalamaya lüksün yok senin...!
Sen kendini paralarken o her zaman bahaneler bulmaya hazırdır. Hani ağzınla kuş tutsan “Bu kuşun kanadı neden beyaz değil ?” diye bir soruyla bile karşılaşabilirsin...
İki ucu keskin bıçaktır bu işin. Yaptıklarınla değil yapmadıklarınla yargılanırsın her zaman. Bu mahkemede hafifletici sebepler yoktur. İyi halin cezanda indirim sağlamaz.
Sen “Ama senin için şunu yaptım.” derken o, “Şunu yapmadın.” diye cevap verecektir. Ve ne söylersen karşılığında mutlaka başka bir iddayla karşılaşacaksındır.Üzülme, sen aşkı yaşaması gerktiği gibi yaşadın. Özledin, içtin, ağladın, güldün, şarkılar söyledin, düşündün, şiirler yazdın”Peki o ne yaptı?” deme. Herkes kendinden sorumludur aşkta. Sen aşkını doya doya yaşarken o kendine engeller koyuyorsa bu onun sorunu. Bir insan eksik yaşıyorsa, ve bu eksikliği bildiği halde tamamlamak için uğraşmıyorsa sen ne yapabilirsin ki onun için ? Hayatı ıskalama lüksün yok senin. Onun varsa bırak o lüksü sonuna kadar yaşasın.
Her zaman ki gibi yaşayacaksın sen.”Acılara tutunarak “ yaşamayı öğreneli çok oldu. Hem ne olmuş yani, yanlızlık o kadarda kötü değil. Sen mutluluğu hiç bir zaman tek bir kişiye bağlamadın ki. Epeydir eline almadığın kitaplar seni bekliyor. Kitap okurken de mutlu oluyorsun unuttun mu ? Kentin hiç görmediğin sokaklarında gezip yeni yaşamlara tanık olmak da keyif verecek sana. Yine içeceksin rakını balığın yanında. Üstelik dilediğin kadar sarhoş olma özgürlüğün de cabası...
Sen yüreğinin sesini dinleyenlerdensin ve biliyorsun aslolan yürektir. Yürek sesi ne bilmeyenler, yada bilip de duymayanlar acıtsada içini unutma; yaşadığın sürece var olacak o yürek seninle birlikte. Sen yeter ki koru o yüreği ve yüreğinde taşıdığın sevda duygusunu. Elbet bitecek güneşe hasret günler. Ve o zaman kutuplarda yetişen minik bitkiler değil, Güneşin çiçekleri dolduracak yüreğini.Hayatı ıskalamaya lüksün yok senin...!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder